/.

           یا رحمانُ یا رحیم

به چشم برهم زدنی دو سوم از طرح گذشت، برای ما مانده دو هفته، دو هفته ای که انگار دنبالش کرده اند، نیامده دوشنبه اش هم تمام شد ...

روزهای اول اگرچه دلمان تنگ حضرت عشق بود اما آقا ما را از یاد نبرد و عجیب دل ما گره زده شده با پنج بی پلاک اینجا ...

دل شکستن های بعد از نماز عشاء، زیارت عاشوراهای قبل از افطار، خنده ها و گریه های استاد سنگری، بشین پاشوی کلاس استاد بقائی، به حاشیه نرفتن کلاس با استاد علیپور، امتحان با تذکرات استاد زحمتکش : خواهرای بسیجی ، فکر نمی کنم لازم باشه تذکر بدم که سر امتحان هر کی حواسش به برگه ی خودش باشه ... بوق اتوبوس ها و خنده ی بچه ها که اومدن ما رو ببرن برا امتحان ( عزرائیل)  و ....

اما میون همه ی این خوب و بدها یه جایی اینجا داره که موندم وقتی برگردیم تهران، بعد نماز مغرب و عشاء باید به کجا رفت !!

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ....

بعد از اینجا باید کجا خانه کرد دل ؟ سجده های زیارت عاشورا را نشانِ کدامین سنگ نشانه دار کرد ؟؟ حواست هست، دارد مثل همه ی لحظه ها تمام می شود. هیچ پیدا نیست که باز بیایی یا نه، هیچ ...

یا شهید

گره ی دلت را که شهدا بدست گیرند، یکجا نشین بی نشان ها می شوی، بی قید زمان، اصلا اگر به عمق مکان پی ببری، مثل خودشان بی پلاک می شوی ...

نامت بنده و کارت بندگی ... بندگی همان بی نشانی ست که دارد از میانمان پر می کشد. آنان که بندگی را چشیدند عروجشان اگرچه  سمت خدا بود اما دچار به زمین شدند، شاید که بی نشانی، گمنام نشود میان من و تو، تا تو از یاد نبری بندگی را ...

گره ی نگاهت را که شهدا بدست گیرند دلَ ت را پایبند قبله ای می کنند که مسیر راه شان بود، قبله ی سه راهی ها، قبله ی بی پلاک ها، دل َت را پایبند کوچه ای می کنند که اولین بار گمنامی را از آنِ خودش کرد. گره ی نگاهت را شهدا بخواهند باز کنند، قبله ات بسمت سختی و بلا می شود...

دلنوشت:

حتی گره ی نوشته هایت را باور نمی کنی که به کدامین قبله بازشان می کنند. مقصد من کرب و بلا بود، مقصد آنها اما بی نشان عالم بود بسمت کرب و بلا ...

اصلا که فکر می کند نوشته هایش ازآنِ دل خودش است وقتی دل صاحب دارد ....

تا قبله ی دل َت به کدامین سو باشد ، قدمهایت به کجا بروند .... دست،قلم را چگونه برقصاند .....

تا یار که را خواهد....

پ.ن:

هر کاری کردیم، نشد عکس بذاریم

.....

شد شد